یکی از بهترین مصالح ساختمانی چوب کامپوزیت می باشد که بسیار مورد توجه معماران و طراحان ساختمان قرار گرفته است.
این مواد در نمای بیرونی ساختمان و همچنین در طراحی دکوراسیون داخلی ساختمانها استفاده می شود.
نکته بسیار مهم این است که معماران و طراحان ساختمان برای طراحی نما باید در استفاده از این متریال به ویژگی های خاص آن و نوع استفاده و اب هوای منطقه داشته باشند. در این یادداشت سعی می شود مهمترین این مشخصه ها و مزایا و معایب آن بیان شود.
با توجه به محدودیت کمی منابع چوبی و مواد پلاستیک، و رشد روزافزون تقاضای مصارف صنعتی و ساختمانی به مواد اولیه با کیفیت و طول عمر بیشتر، و همچنین توجه به جنبه های نو آوری محصول و اثرات زیست محیطی، می توان از مواد کامپوزیت چوب-پلاستیک (WPC) بعنوان یک تکنولوژی پیشرونده و قابل توسعه نام برد.
بطور کلی کامپوزیت چوب-پلاستیک از ترکیب یک فاز پلیمر طبیعی (الیاف چوبی و سلولزی) و یک فاز پلیمر مصنوعی (ترموپلاستها) حاصل می شود.
منابع چوبی و سلولزی بصورت خاک اره چوب، پودر چوب و کاغذ و سایر الیاف طبیعی مانند کنف، باگاس، کاه گندم و برنج، پوست گیاهان و … در این نوع کامپوزیت مورد استفاده قرار می گیرد.
ترموپلاستیکهایی همچون PP, PE, PVC, PS بدلیل خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب، فراوانی و قیمت مناسب و فرآیندپذیری (توسط روشهای متداول پلاستیکها) برای WPC ارجحیت دارند.
کاربردهای متنوع و چشم انداز مناسبی برای کامپوزیتهای چوبی در صنایع مختلفی همچون دکوراسیون و معماری، خودروسازی، کشتی سازی، واگنهای مسافری، کانکس، لوازم خانگی و شهرسازی، و کلیه محصولات صنعتی که به شکل چوبی و پلاستیکی مورد استفاده قرار می گیرند، وجود دارد.
از دهۀ 80 میلادی کمپانیهای بزرگ خودرو سازی از این نوع کامپوزیت چوبی به شکل ورق برای ساخت و تولید قطعات داخلی مانند رودری، سقف و طاقچه عقب، بطور انبوه استفاده می کنند.
همچنین پروفیلهای مختلفی از جنس کامپوزیتهای چوبی جهت استفاده در فضاهای خارجی یا داخلی ساختمانها بصورت پارکت، کفپوش، نرده، درب، سقف، دیوار و پارتیشن، میز و نیمکت، و کلیۀ اشیاء چوبی و شبه چوبی و حتی در ساخت اسکله و پل و طراحی نما ساختمان ها و مراکز ، کاربرد دارد.
اینگونه محصولات را می توان در بازارهای آمریکای شمالی، ژاپن و اروپا مشاهده کرد که در سالهای اخیر رشد چشمگیری داشته است.